Του Ηλία Στρατηγάκου
Περιφερειακού συμβούλου Πελοποννήσου
Συνειδητοποιούν οι πάντες πια, ότι το δυσβάσταχτο χρέος των 322 δις ευρώ (180% του ΑΕΠ) δεν μπορεί να ελαφρυνθεί από τις θυσίες των πολιτών,
αφού το πρωτογενές πλεόνασμα δεν αρκεί ούτε για τους τόκους, που ετησίως ανέρχονται στα 6,5 δις ευρώ. Επιβάλλεται άρα κάτι να γίνει. Οι πολίτες με υπευθυνότητα, αυταπάρνηση και μεγάλες στερήσεις έπραξαν το καθήκον τους. Το έκαναν με μοναδικό τρόπο και απετέλεσαν αντικείμενο θαυμασμού από την παγκόσμια κοινότητα διαψεύδοντας τις εγχώριες και ξένες Κασσάνδρες, που εκτιμούσαν ή εύχονταν την κατάρρευση και την καταστροφή της χώρας.
Η χώρα διεσώθη. Αυτό όμως πρέπει να παγιωθεί και επιπρόσθετα το μέλλον της να διασφαλισθεί. Πρέπει να παραμείνει και να σταθεί με αξιοπρέπεια στο κλαμπ της ελίτ των αναπτυγμένων οικονομικά κρατών, των κρατών της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η διεθνής κρίση σίγουρα απετέλεσε κεντρικό μοχλό και της εδώ κρίσης, οι ενδογενείς παράγοντες όμως και η πολιτική αδυναμία της ευρωζώνης είναι εκείνα που επέτειναν το πρόβλημα και άδικα στοχοποίησαν τη χώρα, κάνοντας την το μαύρο πρόβατο της περιοχής. Η πολιτική ασυνεννοησία, οι περιχαρακώσεις, οι άκαιρες φιλοδοξίες, ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός κλπ έβαλαν κι αυτά το χεράκι τους.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή θα δούμε, ότι από το 1994-2007 η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν γύρω στα 3,6%, ένα καταρχήν ευπρόσδεκτο στοιχείο, πίσω από το οποίο όμως κρύβονταν πολλά προβλήματα. Το χρέος και τα ελλείμματα (που τα είχαν και άλλα αναπτυγμένα κράτη), δημιουργούσαν πρόσθετη ζήτηση στην οικονομία και υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Δυστυχώς εδώ, η πρόσθετη αυτή ζήτηση διοχετευόταν κατά κύριο λόγο σε καταναλωτικές και λιγότερο σε επενδυτικές δαπάνες.
Αν δεν είχαμε πρόσθετο δανεισμό ο ρυθμός ανάπτυξης , η απασχόληση και τα εισοδήματα θα ήταν μικρότερα. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνουμε; Να μαζευτούμε όλοι και να συμφωνήσουμε σε μια κοινή ουσιαστική διαρθρωτική –αναπτυξιακή πολιτική. Αυτό θα έφερνε την «πραγματική ανάπτυξη», που θα συνοδευόταν βέβαια από τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο παραγωγικό σύστημα. Η «εύκολη ανάπτυξη» είναι αδύναμη και εύθραυστη ανάπτυξη. Τώρα όμως, με την ευκαιρία της ενδυνάμωσης της δημοκρατίας μας και της ποιοτικής βελτίωσής της, πρέπει όλοι να σταθούν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων.
Το έκαναν οι Ιρλανδοί, το κάνουν οι Πορτογάλοι. Να βρεθούν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, με τους κοινωνικούς εταίρους στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης.
Η πρωτοβουλία, που πρώτος πήρε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, για τη ονομαστική μείωση του χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του πιστεύω είναι η βάση εκκίνησης της συμφωνίας.
• Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος.
• Η αναζήτηση πόρων: α) για την πραγματοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων και β) για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων αποτελούν βασικά στοιχεία για την αύξηση του εθνικού εισοδήματος, τη συγκράτηση της ανεργίας και τη μείωση του λόγου: Χρέος /ΑΕΠ.
Όλοι να συνομολογήσουν την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση: εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, σοβαρή διαπραγματευτική ομάδα που να απαρτίζεται από όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου. Κανείς δε θα μας χαρίσει τίποτα, αν εμείς είμαστε διαιρεμένοι και μόνοι.
Οι πολίτες έκαναν το καθήκον τους, άλλα μέτρα δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποστούν, ήρθε η ώρα της υπευθυνότητας για όλους. Αν υπάρχουν λύκοι που καραδοκούν, εμείς όλοι φταίμε.
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις