Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια εφαρμογής των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας στη χώρα μας και στην εκπαίδευση, η κατάσταση για το λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Ποτέ και σε καμία χώρα σε καιρό ειρήνης δεν έχει σημειωθεί τέτοια απότομη μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, τέτοια βίαιη συρρίκνωση μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, τέτοια αύξηση των κερδών των πολυεθνικών και των τραπεζών. Και όλα αυτά στο βωμό των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επέβαλαν το διευθυντήριο της ΕΕ και του ΔΝΤ, και υπηρέτησαν πρόθυμα οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Ενώ ξεκινά η νέα σχολική χρονιά, στη δημόσια Εκπαίδευση βρίσκεται σε εξέλιξη μια πρωτοφανής επιχείρηση αποδόμησης και υπονόμευσης του Δημόσιου Σχολείου, του επιπέδου ζωής, των βασικών δικαιωμάτων και των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Αποτέλεσμα των ακολουθούμενων εκπαιδευτικών πολιτικών είναι να καταπατάται βάναυσα το δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία και τελικά στη ζωή και το μέλλον της νεολαίας.
Οι πιο πρόσφατες συνέπειες αυτής της βάναυσης επίθεσης, μετά τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων και την τραγική υποβάθμιση της ασφάλισης και περίθαλψης, είναι εξίσου κασταστροφικές: Βίαιη κατάργηση σημαντικών τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, κατάργηση των ΕΠΑΣ, διαθεσιμότητες/απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών, νέος νόμος για το Λύκειο που ωθεί χιλιάδες μαθητές στη μαθητεία και την πρόωρη κατάρτιση. Ταυτόχρονα, επιχειρείται μέσω της αξιολόγησης/χειραγώγησης να κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία με στόχο πολλά από αυτά να καταργηθούν και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτά να οδηγηθούν στην απόλυση. Και όλα αυτά σε ένα κλίμα ανταγωνισμού, αντιπαραθέσεων, υποταγής και φόβου.
Οι πρακτικές αυτές συνδυάζονται με την υποβάθμιση και διάλυση βασικών υποστηρικτών δομών της εκπαίδευσης (ενισχυτική διδασκαλία, γραμματειακή υποστήριξη, βιβλιοθήκες, φύλαξη σχολείων κ.ά.), καθώς και με συγχωνεύσεις σχολείων και συμπτύξεις τμημάτων, με αποτέλεσμα να προκύπτουν πληθωρικά τμήματα και σχολεία, πράγμα που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το έργο του σχολείου.
Με τις διαθεσιμότητες/απολύσεις, το μηδενισμό των νέων προσλήψεων μονίμων, τη μη αναγνώριση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών, την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, τη δραματική μείωση των μεταθέσεων και αποσπάσεων, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, την ανάθεση διδακτικού έργου μέχρι και σε πέντε σχολικές μονάδες, τη βίαιη εξώθηση στη συνταξιοδότηση, με επιστέγασμα τις νέες αναθέσεις μαθημάτων και με φόβητρο το νέο πειθαρχικό δίκαιο, ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ να συρρικνώσουν τον κλάδο μας κατά 30.000 μέσα σε μια πενταετία. Καλλιέργησαν ένα κλίμα εμφύλιου πολέμου και ανταγωνισμού ανάμεσα σε συναδέλφους διαφορετικών ειδικοτήτων, με αρνητικές συνέπειες στο ίδιο το έργο του σχολείου, μια και είναι προφανές ότι οι εργασιακές σχέσεις των καθηγητών επηρεάζουν άμεσα τις συνθήκες μόρφωσης των παιδιών.
Στη βάση όλων αυτών είναι προφανές ότι βρίσκεται ο βασικός στόχος των μνημονιακών δυνάμεων: η δραματική μείωση των δημόσιων δαπανών για την Παιδεία, μια μείωση που ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση βασικών λειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης.
*Επειδή τα δημόσια κοινωνικά αγαθά δεν είναι εμπορεύματα προς αγοραπωλησία,
*επειδή το μέλλον της νεολαίας δεν μπορεί να είναι μαθητεία – κατάρτιση και ανεργία,
*επειδή η μόρφωση δεν μπορεί να παρέχεται από υποταγμένους, άβουλους, φοβισμένους και εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς, η κατάσταση αυτή πρέπει άμεσα να αντιστραφεί!
Οι πολιτικές εξαθλίωσης των εργαζομένων και ξεπουλήματος της χώρας
πρέπει άμεσα να ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ!
Είναι αυτονόητο ότι πραγματική ανατροπή δεν γίνεται χωρίς τη μαζική, αγωνιστική συμμετοχή των εργαζομένων. Οι αγώνες και οι αντιστάσεις του λαού είναι η μοναδική εγγύηση για την άλλη πορεία της χώρας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα σε όλα τα επίπεδα, ως ο βασικός πόλος συσπείρωσης των εργαζόμενων, θα πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη των αγώνων παρεμβαίνοντας «από τα κάτω» στις πολιτικές διεργασίες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Αυτός ο ιδιαίτερος ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος, σ’ αυτή τη δραματική συγκυρία για τη χώρα, προϋποθέτει: ταξικό προσανατολισμό, οργανωτική ενότητα εργαζομένων-ανέργων κατά κλάδο, και σύγκλιση και συνεργασία των αριστερών δυνάμεων.
Στο χώρο των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και μέσα από την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ, με βασικό πλαίσιο στόχων τις κατευθύνσεις και τα αιτήματα του τελευταίου (16ου) Συνεδρίου και των Γενικών Συνελεύσεων του κλάδου, θα επιδιώξουμε τη συμμετοχή μας, μαζί με τις άλλες ομοσπονδίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και την ΑΔΕΔΥ, σε μεγάλους ενωτικούς αγώνες για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μας, των μισθών και των συντάξεών μας απέναντι στη ληστρική φοροεπιδρομή.
Με ενιαίους και συντονισμένους αγώνες της ομοσπονδίας, μαζί με το Συντονιστικό των διαθέσιμων εκπαιδευτικών και των άλλων Δ.Υ., θα διεκδικήσουμε να μην απολυθεί κανείς συνάδελφός μας, με επαναπροκήρυξη των θέσεων και επαναφορά των καταργημένων τομέων και ειδικοτήτων στην ΤΕΕ, και με ταυτόχρονη συνέχιση των προσπαθειών για ουσιαστική οικονομική στήριξη και αλληλεγγύη στους διαθέσιμους και απολυμένους συναδέλφους.
Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη μόρφωση για όλα τα παιδιά με την κατάργηση του νόμου 4186, που επιβάλλει τη βίαιης έξωση των μαθητών από το Λύκειο, την αφυδατωμένη και τυποποιημένη γνώση (τράπεζα θεμάτων), την πρόωρη κατάρτιση και μαθητεία, στο πλαίσιο του αγώνα για την κατοχύρωση της ενιαίας δωδεκάχρονης εκπαίδευσης, του σχολείου των πραγματικών αναγκών για όλους τους νέους και νέες.
Θα διεκδικήσουμε το πάγωμα των διαδικασιών και την κατάργηση των νόμων της αξιολόγησης-χειραγώγησης-κατηγοριοποίησης-απολύσεων, μαζί με όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, δημιουργώντας μέτωπα αντιστάσεων σε κάθε σχολείο και με γονείς-μαθητές, συνδέοντας τον αγώνα αυτό και με την πάλη για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου.
Θα προασπίσουμε το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια για όλους τους συναδέλφους και ιδιαίτερα τους νέους, τους αναπληρωτές και τους αδιόριστους, με αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, αυξήσεις στους μισθούς, ιδιαίτερα των νεότερων, και μαζικές προσλήψεις νέων συναδέλφων, μεταθέσεις και αποσπάσεις ώστε να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες, ενάντια σε κάθε διάταξη που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις.
Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση στο χώρο της Δημόσιας Παιδείας, είναι απολύτως αναγκαία η συσπείρωση όλων των φορέων, όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης (ΔΟΕ – ΟΛΜΕ – διδακτικό προσωπικό ΑΕΙ -ΑΤΕΙ – γονείς – μαθητές – φοιτητές), με στόχο την αύξηση των δαπανών και την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, μέσα από τη διαμόρφωση κοινού αγωνιστικού προγράμματος δράσης. Στην κατεύθυνση αυτή η ΟΛΜΕ θα πρέπει να πάρει άμεσα πρωτοβουλία.
Για την υλοποίηση όλων αυτών, βασική προϋπόθεση είναι να ξεπεραστεί το κλίμα ηττοπάθειας, φόβου και αναποτελεσματικότητας, που κρατάει ακόμα ένα σημαντικό κομμάτι του κλάδου έξω από τα σωματεία και τους αγώνες. Το επόμενο διάστημα οι συνθήκες απαιτούν μεγαλύτερη συσπείρωση στα πρωτοβάθμια (ΕΛΜΕ), ενίσχυση της συμμετοχής και της δράσης των συναδέλφων, ιδιαίτερα των νέων, πιο αποφασιστικό άνοιγμα σε γονείς και μαθητές, δασκάλους και άλλους τοπικούς φορείς.
Ως σημαντικός τομέας της συλλογικής μας δράσης πρέπει να αναδειχτεί η ενίσχυση της πολιτιστικής δράσης σε κάθε σχολείο και περιοχή, και η σύνδεσή της με αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες. Εδώ σημαντικό ρόλο μπορεί να αναλάβει η Πολιτιστικό Λέσχη της ΟΛΜΕ.
Τους επόμενους μήνες οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ, με την ενωτική τους πολιτική, συσπειρώνοντας τις πιο πλατιές αγωνιστικές, αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις του κλάδου, θα πρωτοστατήσουν στην ανάπτυξη των αγώνων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για ένα πραγματικά δημόσιο σχολείο που θα χωράει όλα τα παιδιά και όλη τη γνώση.
Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις
Ανεξάρτητη Εκπαιδευτική Συνεργασία ΕΛΜΕ Λακωνίας
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις