Ερώτηση Κρητικού για σημαντικά ζητήματα των συνταξιούχων

Ποια θέματα ανέδειξε ο βουλευτής Λακωνίας της Νέας Δημοκρατίας

Κατέθεσα στη Βουλή Ερώτηση προς τους Υπουργούς Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κο. Κωστή Χατζηδάκη, Εθνικής Άμυνας κο. Νίκο Δένδια, Εσωτερικών κα. Νίκη Κεραμέως, και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κο. Άδωνι Γεωργιάδη, με Θέμα τον Εκσυγχρονισμό του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων.
Με την Ερώτησή μου, προσπαθώ να αναδείξω 3 βασικά ζητήματα. Κατά πρώτον, προτείνω να προβλέπεται ότι όταν συνταξιούχος λαμβάνει σύνταξη είτε εξ ιδίου δικαιώματος, είτε σύνταξη χηρείας, και παράλληλα εργάζεται ασφαλιζόμενος είτε στο δημόσιο, είτε σε άλλο ασφαλιστικό φορέα, τότε να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος ο χρόνος υπηρεσίας του. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να προβλεφθεί πως οι εργαζόμενοι που υπάγονται στην ανωτέρω διάταξη, απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταβολής κρατήσεων για κύρια σύνταξη.
Περαιτέρω, νομίζω πως στην περίπτωση που έχουν καταβληθεί οι σχετικές κρατήσεις, τότε δεν δικαιολογείται να μην καταβάλλονται όλες εκείνες οι συνταξιοδοτικές παροχές που κατοχυρώνονται με την είσπραξη εκ μέρους του ασφαλιστικού φορέα των κρατήσεων, οι οποίες αντιστοιχούν σε περισσότερες κατηγορίες συνταξίμων αποδοχών.
Τέλος, με την ανωτέρω Ερώτηση θέτω το εξής καίριο ζήτημα: όταν έχει θεμελιωθεί δικαίωμα σε περισσότερες από μία συνταξιοδοτικές παροχές, τότε η δεύτερη σύνταξη καταβάλλεται μειωμένη κατά 75%. Αυτή η πρόβλεψη ενός τόσο συντριπτικά μεγάλου ποσοστού, το οποίο ανέρχεται στα ¾ της σύνταξης, αποτελεί μια ακόμα δυσαναλογία, ειδικά σε περιπτώσεις που οι εισφορές έχουν καταβληθεί κανονικά και στο ακέραιο για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, τα οποία υπερβαίνουν μέχρι και την 30ετία.
Εν προκειμένω, θα ήταν εξαιρετικά περισσότερο ανταποδοτικό, και ευθυγραμμισμένο με τις κρατήσεις που επιβάλλονται, εάν τροποποιούνταν η ρύθμιση, ώστε να περικόπτεται η σύνταξη κατά το ήμισυ, δηλαδή στο 50%. Με αυτόν τον τρόπο, η προκειμένη διάταξη μπορεί να γίνει περισσότερο ανεκτή, και θα βρισκόταν σε μεγαλύτερη συμμόρφωση με σειρά αρχών του δικαίου, όπως αυτές της αναλογικότητας και της προοδευτικής ισότητας ενώπιον των φορολογικών και κοινωνικοασφαλιστικών βαρών.