Πολλές φορές οι άνθρωποι, κομπαστικά, θεωρούν ότι τα έχουν δει όλα.
Φαντάζει απίθανο στην εγωιστική συνείδησή τους το ενδεχόμενο της έκπληξης.
Τι θα ήταν, άλλωστε, ικανό να τους εκπλήξει;
Κάθε τι που με πάθος απαρνήθηκαν;
Κι όμως … Έρχεται η στιγμή που στέκονται, έχοντας απέναντί τους αυτό που κατάφερε να τους κάνει να αναθεωρήσουν!
Στις φωτεινές μου σκέψεις μόνο οι φευγαλέες της ματιές.
Δεν μπορώ να το προσδιορίσω κι όσο δένομαι, λύνομαι.
Η πιο γοητευτική μου αδράνεια. Δεν την επιλέγω, δεν την καθορίζω.
Μια ξεχασμένη αμηχανία που γυρνάει και με ξεκουρδίζει.
Κι αυτή η θηλυκότητά της … σα να ξεπήδησε από το παρελθόν!
Αντιφατική, απόλυτη, ακαθόριστη, ασφυκτικά μυστηριώδης.
Χρώματα, μυρωδιές διάχυτες στα μαλλιά της, εικόνες, ένας τρυφερός θυμός και μια γοητευτική μελαγχολία.
Προσήλωση στο βλέμμα της … γι΄αυτό το στίγμα ελευθερίας που έχει.
Κι όμως συνέχεια κρύβω κάτι.
Τα χέρια παγωμένα, δήθεν πως έχω μυστικά, μα η ματιά τα μαρτυράει όλα.
Πώς να κρυφτείς;
Πώς να διαχειριστείς αυτό που είχες ξεχάσει πως υπάρχει;
Σε αφυδατώνει, σε γονατίζει .
Σε εκθέτει στο δήθεν άκαμπτο εγώ σου …
Μοιάζουμε. Και τους δύο μάς προδίδει ο εαυτός μας .
Εθίζει ό,τι προκαλεί αποστροφή – απλή νομοτέλεια .
Κι ας βγάζει μαχαίρι κάθε φορά που του γυρίζουμε την πλάτη …
Βασίλης Χαραλάμπους
* Για εκείνα τα αμετάφραστα τα βλέμματα …
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις