Στην Σπάρτη, στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ μίλησε το προηγούμενο Σάββατο ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στην ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα ανέφερε και τα εξής:
«Αυτή την Κυριακή, έχουμε τον πρώτο γύρο των εκλογών για την τοπική κρατική διοίκηση, και την επόμενη που μ’ αναμέτρηση αυτή ολοκληρώνεται έχουμε και ευρωεκλογές.
Είναι δυνατό και πρέπει, με την ευκαιρία αυτή, να ψηφιστεί και να δυναμώσει παντού το ΚΚΕ και να διατυπωθεί ένα ηχηρό “ΟΧΙ ” στα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, απ’ όσο γίνεται περισσότερο κόσμο.
Γιατί πολύ ακριβά πληρώνουμε ως λαός την συμμετοχή μας στην ΕΕ και την καπιταλιστική ανάπτυξη, τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, την κρίση του συστήματος, τα ψεύτικα λόγια τα μεγάλα των κομμάτων που υπηρετούν αυτό το δρόμο, αυτή τη στρατηγική, αυτές τις επιλογές.
Κι όσο ισχύουν αυτά, το πράγμα θα χειροτερεύει με επιπτώσεις τεράστιες και κινδύνους απρόβλεπτους, για τη συνέχεια και το μέλλον της νέας γενιάς.
Να γιατί, όλους αυτούς τους μήνες επιχειρήσαμε να βάλουμε στο τραπέζι όλα τα μεγάλα προβλήματα και θέματα.
Να γιατί απευθυνόμαστε με απαιτητικότητα στο λαό και τον καλούμε, και την ψήφο του, όχι μόνο να καταδικάσει απεριόριστα την πολιτική της μόνιμης ανεργίας και φτώχειας, όχι μόνο να ενισχύσει το ΚΚΕ επιβραβεύοντας την αγωνιστική συνέπεια του, αλλά και, όσο γίνεται πιο πολύ να κάνει πιο συνολική ζημιά στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, σε όλες του τις αποχρώσεις και παραλλαγές.
Ας μιλήσουμε καθαρά και ανοιχτά:
Όχι μόνο τα πολύ παλιότερα και πέτρινα χρόνια, ούτε μόνο στην εικοσαετία που ακολούθησε τη μεγάλη φουρτούνα που μας βρήκε το ’91, αλλά και αυτή τη διετία μετά τις εκλογικές απώλειες του 2012, το ΚΚΕ επιβεβαίωσε ένα σταθερό και μόνιμο γνώρισμα και χαρακτηριστικό του που το διαφοροποιεί απ’ όλα τ’ άλλα κόμματα:
Ανάλογα με τη δύναμη που μας έδωσε ο λαός- και με το παραπάνω μάλιστα – παλεύουμε για τα λαϊκά προβλήματα για να ξαναγεννηθεί το εργατικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά η μεγάλη κοινωνική συμμαχία, να πάμε σε ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.
Όλη μας η προσπάθεια είναι για μια δυνατή αντιπολίτευση – φραγμό στους εχθρούς του λαού και εμπόδιο στα σχέδια τους να τον βλάψουν με ρότα και έπαθλο μια κοινωνία και εξουσία που θα’ χει στις σημαίες της τις πιο σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Βλάπτεται, όμως η λαϊκή υπόθεση, όταν ο λαός, αντί για το ΚΚΕ, εμπιστεύεται τα κόμματα των μονοπωλίων και της ΕΕ κι όταν κυριαρχούν οι λογικές περί ενδιάμεσου σκαλοπατιού και μικρότερου κακού – αυτό πια, έχει ισχύ αξιώματος.
Όλη αυτή η βαρβαρότητα της ΕΕ ενάντια στους λαούς των κρατών – μελών της, σχεδιάζεται, οργανώνεται, γίνεται πράξη στηρίζεται από επιτροπές, κυβερνήσεις, κοινοβούλια και όργανα, με την ευθύνη όλων των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, ομογάλακτων αδελφών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων.
Όλη αυτή η κατάσταση αυτή η κόλαση που ζουν οι λαοί όλης της Ευρώπης, είναι ταυτόχρονα ένα πανηγύρι για τους μονοπωλιακούς κολοσσούς, τέκνο της ελευθερίας τους ν’ ανταγωνίζονται και να κερδοφορούν, απαραίτητος συνοδός του καπιταλιστικού παραδείσου και του ευρωμονόδρομου – στον οποίον ομνύουν οι αντίπαλοι μας χωρίς καμία εξαίρεση.
Κι όμως, πλήθυναν εσχάτως οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που καταγγέλλουν τα διάφορα μέτρα της ΕΕ, τα βρίσκουν πολύ άσχημα για το λαό και πλειοδοτούν στο να περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα την επιδείνωση της ζωής του λαού. Έγινε τώρα φίλος του λαού και η Νέα Δημοκρατία(που το ‘χει καμάρι ότι μας έβαλε στην ΕΟΚ κι ότι πάντα ήταν με το κεφάλαιο και την Ευρώπη του). Με το χάος είναι και το ΠΑΣΟΚ, που έπαιξε ρόλο πρωταγωνιστικό στην πλήρη ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική Ένωση. Για το Λαό βεβαίως και το τόπο μάχεται και πασχίζει και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ (που αφού επί έτη και έτη ως χώρος στήριζε και στηρίζει ΕΟΚ και ΕΕ – με όλες τους τις βασικές συνθήκες και πολιτικές, τώρα ξιφουλκεί κατά της Γερμανίας και της τρόικας, προσπαθώντας να πείσει ότι αν κυβερνήσουν τα κόμματα σαν κι’ αυτόν και με κατάλληλες διαπραγματεύσεις και συμμαχίες, ο κυρ-λύκος θα μετατραπεί σε άκακο αρνάκι, δηλαδή η ΕΕ θα μετατραπεί σε μια αδελφότητα.
Κι όλοι αυτοί οι βαρυπενθούντες και τεθλιμμένοι εξαιτίας των δεινών του λαού μας, χωρίς καμιά αιδώ, με θράσος απύθμενο, θέτουν στο λαό διάφορα εκφραστικά διλήμματα – που είναι ένοχοι και συνένοχοι για το σημείο που φτάσαμε – και υπόσχονται διάφορες ουτοπίες χωρίς αντίκρισμα.
Όχι, κύριοι της πασοκονεοδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ (και οι υπόλοιποι!)
Τα μέτρα και τα δεινά που υφίσταται στο λαό μας, δεν είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι, αποτέλεσμα ανίκανων διαχειριστών και αποτυχημένων μειγμάτων ή εκδόχων λαθεμένης – τάχα εφαρμογής μιας κατά τ’ άλλα σωστής επιλογής. Ούτε, βεβαίως, τα μεγάλα κι αγιάτρευτα προβλήματα της ΕΕ περιορίζονται σ’ ένα μόνο τμήμα της, σε κάποια μόνο απ’ τα κράτη. Στην ΕΕ είναι γενικός κανόνας : η διεθνή θέση της εργατικής τάξης, οι δραστικές περικοπές στο λαϊκό εισόδημα και τις κοινωνικές παροχές, η επιθετικότητα στην εξωτερική πολιτική, ο αντικομουνισμός, ο περιορισμός της απεργίας και των άλλων δικαιωμάτων, η καταστολή, η ανασφάλεια γύρω απ’ τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα, η σήψη και η διαφθορά – όλα αυτά τα φρούτα του καπιταλισμού, που βεβαίως και δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα ή μόνο σε χώρες που έχει τη διακυβέρνηση η κεντροδεξιά, ή σε χώρες με μνημόνιο.
Το ΚΚΕ πάντοτε τόνιζε και αποκάλυπτε την αιτία, την πηγή, τη μήτρα, τον κοινό παρονομαστή τους, δηλαδή το σύστημα της εκμετάλλευσης
Ειδικά για την ΕΕ (συνέχεια της παλαιότερης ΕΟΚ), διαχρονική και σταθερή είναι η θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και για το ότι δεν εξανθρωπίζεται. Εμείς πιστεύουμε, προτείναμε κι εργαζόμαστε για τη νέα, την ενωμένη, σοσιαλιστική Ευρώπη – στην οποία, όμως θα φτάσουμε όταν ο κάθε λαός με την βοήθεια των άλλων, ξεκόβει ένας-ένας απ’ το σημερινό μαντρί των μονοπωλίων και φτιάχνει την δική του εξουσία.
Το ΚΚΕ έχει πολύ εγκαίρως εναντιωθεί στην ΕΕ και τη συμμετοχή της Ελλάδας, ακόμα απ’ τη σύνδεση και την ένταξη μας στην ΕΟΚ, αλλά και κατά τη μετεξέλιξη της σε ΕΕ (στο Μάαστριχτ και στις συνθήκες-τέκνα της), οργανώνοντας και την πάλη για την παρεμπόδιση των αρνητικών για το λαό πολιτικών αποφάσεων.
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι: αποδέσμευση, κοινωνικοποίηση, μονομερής διαγραφή του χρέους.
Απαντάμε δηλαδή, στο πρόβλημα δίνοντας φιλολαϊκή διέξοδο και, ταυτόχρονα, κρατώντας τον αγώνα του λαού μας μακριά απ’ τις επιδιώξεις τμημάτων του κεφαλαίου να το βάλουν στο τσεπάκι τους, στην άγρια πάλη που κάνουν τα θηρία μεταξύ τους για μερίδια και αγορές.
Τ’ αφεντικά, οι ενώσεις του και τα κράτη τους, ανέκαθεν δεν δίσταζαν μπροστά σε τίποτα όταν επρόκειτο για τα συμφέροντα τους – κι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στις μέρες μας και ειδικά τώρα με την κρίση και τον επιμερισμό της ζημιάς. Και κανένα λόγο δεν έχουν οι λαοί να μπουν κάτω από ξένες σημαίες και ν’ αλληλοσφαγούν για ξένα συμφέροντα. Ίσα-ίσα που πρέπει να κάνουν το αντίθετο: να μην τους επιτρέψουν να πάρουν ανάσα, να τους παρεμποδίσουν, να δράσουν ανεξάρτητα απ’ αυτούς και προς το δικό τους συμφέρον, για τη δική τους νίκη.
Αυτά μας δίδαξε ο 20ος αιώνας – και ειδικά ο Ά Παγκόσμιος Πόλεμος (που φέτος, κλείνουν 100 χρόνια απ’ την έναρξη του και πολλή συζήτηση γίνεται).
Και όποιοι αγνόησαν τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ κι έδωσαν βάση στο παραμύθι των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων ότι δήθεν αυτά είναι παλιά και πέρασαν και ότι ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός τάχα έπαψε να είναι αιμοβόρος και έγινε ειρηνόφιλος ας προβληματιστούν βαθιά απ’ την εξέλιξη στην γειτονική Ουκρανία.
Η ωμή επέμβαση ΗΠΑ-ΕΕ- Ρωσίας και ο ρόλος που παίζουν, το μακελειό που λαμβάνει χώρα εκεί(με κίνδυνο να γενικευτεί ο πόλεμος), γίνονται για το μοίρασμα των αγορών, των πρώτων υλών και των αγωγών της ενέργειας.
Με τις εξελίξεις αυτές, αποκαλύπτεται πιο καθαρά το πόσο αντιδραστική είναι η δήθεν δημοκρατική και πολιτισμένη ΕΕ που, μαζί με τις ΗΠΑ εγκατέστησε στο Κίεβο μια κυβέρνηση του γούστου της(χωρίς καν τις τυπικές εκλογικές διαδικασίες)και συναλλάσσεται μια χαρά με κοινούς φασίστες και ναζί. Και μαζί της, εκτίθενται ανεπανόρθωτα και τα κόμματα- οπαδοί της ΕΕ.
Εκτίθενται πολύ σοβαρά όλα τα κόμματα- υποστηρικτές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που τάζουν στο λαό μας μια ζωή χρυσή εξαιτίας της μετατροπής της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο.
Έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι δυνάμεις που έχουν γραμμή να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα τη συγκύρια και τη γεωστρατηγική της θέση, για να παίξει με αξιώσεις το ελληνικό Κεφάλαιο στην ευρύτερη περιοχή για κέρδη και μερίδια, με απρόβλεπτόυς κινδύνους για το λαό μας και τα παιδιά μας.
Οι παραγωγικές δυνατότητες κι ο πλούτος μιας χώρας, που θα ήταν μια ευλογία σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας, γίνονται για το λαό κατάρα σε συνθήκες καπιταλισμού και αστικής διακυβέρνησης.
Κι όταν ένας άλλος, αντί να πάρει την τύχη του στα χέρια του, πάει και στρατεύεται γύρω απ’ τους στόχους της αστικής του τάξης, επιλέγοντας ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, γίνεται όργανο του ενός και του άλλου και παθαίνει, συχνά, μεγάλες συμφορές-αυτό λέει η πείρα, όχι μόνο η γενικότερη αλλά και η δική μας, η ελληνική- και θυμίζουμε την εκστρατεία και καταστροφή.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πολύτιμη και διδακτική πείρα, πολλές φορές επαληθευμένη- και την οποία οφείλουν να σκεφτούν καλά όσοι καλοπροαίρετοι μας ελέγχουν για την επίμονη και αποφασιστική άρνηση μας ν’ αναλάβουμε, ως ΚΚΕ, κυβερνητικές ευθύνες στο έδαφος και στα πλαίσια της κυριαρχίας και της εξουσίας των μονοπωλίων, όπου αυτά έχουν όλα τα κλειδιά στα χέρια τους: Το αποτέλεσμα εκεί που κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα ανέλαβαν τέτοιες κυβερνητικές ευθύνες, ήταν ότι όχι μόνο δεν προέκυψε φιλολαϊκή πολιτική, όχι μόνο οι κυβερνήσεις αυτές εφάρμοσαν αντιλαϊκές πολιτικές και συμμετείχαν σε εγκληματικές δραστηριότητες κατά των λαών, αλλά και θέριεψαν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις που έκαναν έφοδο σε κάθε λαϊκό δικαίωμα, με το εργατικό κίνημα να είναι αφοπλισμένο και ανίσχυρο, τα δε εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα είναι σοβαρά εκτεθειμένα.
Δεν είναι μόνο τα παλιά για τα οποία ευθύνονται οι αντίπαλοι μας και πρέπει να τιμωρηθούν απ’ το λαό, αφού όλοι τους μας έταζαν χρυσά κουτάλια, σύγκλιση με την Ευρώπη, δημοκρατία (κ.τ.ο). Είναι και τα σημερινά-τους αντιλαϊκά πεπραγμένα-και, κυρίως, οι σχεδιασμοί τους για τη συνέχεια εις βάρος του λαού.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όταν μιλάει για σταθερότητα, έχει κατά νου την σταθερή αντιλαϊκή πολιτική, τη σταθερή κερδοφορία των καπιταλιστών, ή δε περιπέτεια που μας καλεί ν’ αποφύγουμε είναι οι κίνδυνοι σχετικά μ’ αυτό και η τυχόν αμφισβήτηση αυτής της πορείας εκ μέρους του λαού. Για την απρόσκοπτη συνέχιση αυτής πορείας, εκτός απ’ τα μέτρα στην οικονομία, θωρακίζουν το κράτος και κινούνται με το δόγμα “νόμος και τάξη”.
Κι όσον αφορά τις εξαγγελίες περί εξόδου απ’ την κρίση και το σχετικό προγραμματισμό τους, ο λαός πρέπει να ξέρει ότι η όποια σταθεροποίηση θα είναι σχετική και η μετάβαση σε μια περιορισμένη ανάπτυξη αβέβαιη(με πάντοτε, υπαρκτό ενδεχόμενο μεταβλητής αυτής της πορείας αν αρπαχτούν οι ιμπεριαλιστές μεταξύ τους, αν χειροτερέψουν τα οικονομικά της Ευρωζώνης κτλ).
Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να μετράμε τα πράγματα όχι όπως τα οικονομικά επιτελεία του κεφαλαίου αλλά με τους δικούς μας δείκτες, που σχετίζονται με το βιοτικό επίπεδο μας. Κι αυτό βγάζει πως όχι μόνο δεν θ’ ανακτηθούν οι απώλειες αλλά και προβλέπονται μέτρα επιδείνωσης, εξαιτίας νέων φόρων και μειώσεων στους μισθούς(συνυπολογίζοντας τις φορο-ελαφρύνσεις στους καπιταλιστές), οι δε μονοπωλιακοί όμιλοι θα χρηματοδοτηθούν πρόσθετα μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών τους(με ποσό πολλαπλάσιο του κοινωνικού μερίσματος που διανέμει προεκλογικά η κυβέρνηση).
Ούτε κι η ανεργία θ’ αντιμετωπιστεί, καθώς ακόμα κι αν την κατεβάσουν στο 16% όπως λένε πάλι ο ένας στους έξι θα είναι άνεργος και επί μια δεκαετία- χωρίς βέβαια, να θεωρείται άνεργος να δουλεύει λίγες ώρες εβδομαδιαίως ή ο κατεστραμμένος αυτοαπασχολούμενος. Κι όσοι τυχεροί θα’ χουν δουλειά, ο Θεός να την κάνει τέτοια καθώς ο μισθός θα είναι της πλάκας, τα ωράρια λάστιχο, η Κυριακή αργία παρελθόν και τα’ άλλα δικαιώματα σύντομο ανέκδοτο-να η παραδεισένια καπιταλιστική ανάπτυξη των κ. Σαμαρά και κ. Βενιζέλου.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση προβάλλεται ως εναλλακτική λύση μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως αυτό το κόμμα δεν αμφισβητεί αλλ’ αντίθετα, θεωρεί δεδομένη την ΕΕ, τη βασική στρατηγική, το καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης – άλλωστε, ο Πρόεδρος του και τα στελέχη του, το ξεκαθάρισαν αυτό κι έδωσαν τα διαπιστευτήρια τους και τις εξετάσεις τους, εδώ και κάμποσο καιρό. Είναι δέσμιοι της προσήλωσης τους στην επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Διεκδικούν ρόλο διαχειριστή του συστήματος, και καταγγέλλουν τη Μέρκελ και το Σαμαρά βγάζοντας αθώες περιστέρες την ΕΕ και τον καπιταλισμό, μαζεύουν συγχαρητήρια απ’ τους απανταχού βιομηχάνους και τους υπόσχονται ότι θα τους κάνουν τη δουλειά- ενώ για τον λαό κάτι μισόλογα και ήξεις αφίξεις, και η περιβόητη ανατροπή που θα φέρουν τελικά, περιορίζεται στο να έχουν αυτοί τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας και όχι φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε ανάσα δεν πρόκειται να δει ο λαός απ’ αυτούς.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μαζεύουν στην ηγεσία τους και σε διάφορα πόστα ότι χειρότερο και πιο αμαρτωλό είχε να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ, πρόσωπα διακριθέντα, ιδιαιτέρως στην άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής(ή στη δουλειά στήριξης της), έτσι εξηγείται και η αντίστοιχη γενικότερη συμπεριφορά τους όσο αισθάνονται πλησιέστερα στην κυβερνητική διαχειριστική καρέκλα – άρα πού κι ως πού αδοκίμαστος ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αλλά έτσι κατανοεί κανείς, πιο καλά και την άσφαιρη αντιπολίτευση του εδώ και δύο χρόνια, που ενώ πήρε αρκετούς ψήφους κι ήρθε δεύτερο κόμμα, όχι μόνο δεν εργάστηκε στο κίνημα και παντού για να μπει φρένο στην επέλαση κυβέρνησης – ΕΕ – καπιταλιστών, αλλά και πήγε ακόμα πιο πίσω τον αγώνα του λαού που τον θέλει κολαούζο του και δεκανίκι για την αναρρίχηση του στην αστική διακυβέρνηση(και στη συνέχεια χειροκροτητή του).
Απ’ ‘όλα αυτά που βαρύνουν γενικά το ΣΥΡΙΖΑ, δεν εξαιρείται κανένα στέλεχος του, ούτε οι λεγόμενοι, «αριστεροί» του Λαφαζάνη , αφού κι αυτοί, επικεντρώνοντας στο ζήτημα του νομίσματος, δηλώνοντας πλήρη σεβασμό στη βασική γραμμή για λύση εντός της ΕΕ και ευρωζώνης , παίζουν το ρόλο του άλλοθι(για να κρατάει καλά το δούλεμα του ελληνικού λαού).
Ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεπλένεται με τις αντικαπιταλιστικές κορώνες και με την τακτική της απατημένης συζύγου που ασκεί στο ΣΥΡΙΖΑ εσχάτως: Γιατί τα μπερδεύει αρκετά και δεν μας λέει ποια εξουσία και ποια κυβέρνηση θα κάνει να πράξει το φοβερό αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα, δεν μας λέει ποιο θα’ ναι τα’ όφελος του λαού σε μια Ελλάδα έξω απ’ την ΕΕ με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο και να κρατάνε τα κλειδιά. Αλλά και γιατί ζητωκραύγαζε για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και συνομιλούσε επί μήνες με τον Αλαβάνο για κοινή εκλογική κάθοδο μαζί του στη βάση ενός σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος.
Να έχει ακόμα, υπ’ όψιν του ο λαός, διάφορες άλλες παγίδες που καραδοκούν για να μαζέψουν τη λαϊκή διαμαρτυρία και δυσαρέσκεια, τώρα που είναι σ’ εξέλιξη η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος και η ανανέωση του προσωπικού κεφαλαίου, τώρα που φαίνεται ότι στο κεφάλαιο δεν αρκεί το δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και, εμφανίζονται διάφοροι πρόθυμοι και διαθέσιμοι για την εξασφάλιση σταθερών κυβερνητικών σχημάτων που θα εξασφαλίζουν τη μακροημέρευση της αντιλαϊκής πολιτικής και της εκμετάλλευσης.
Τέλος, μακριά ο λαός μας και τα παιδιά μας από την εγκληματική ναζιστική συμμορία της “Χ.Α”- εγκληματική και στη δράση και στη ν ιδεολογία. Απομόνωση και καταδίκη στη “Χ.Α” γιατί τρέφει βαθύτατο μίσος για το εργατικό λαϊκό κίνημα και αξιοποιείται ως μπαμπούλας από τις δυνάμεις του συστήματος. Ισχυρό-πανίσχυρο ΚΚ και οργανωμένος λαός, κίνημα χειραφετημένο και ανεξάρτητο από τις επιλογές της αστικής τάξης , μέτωπο στις δυνάμεις που με το φασισμό είναι συγκοινωνούντα δοχεία – να τι, χρειάζεται και τι μας δίδαξε η πείρα του προηγούμενου αιώνα για την αναμέτρηση του εργατικού λαϊκού κινήματος με το φασισμό.
Με πιο ισχυρό ΚΚΕ, από καλύτερες θέσεις θα διεξάγεται η καθημερινή πάλη για τα λαϊκά προβλήματα και δικαιώματα, θα οργανώνεται η αλληλεγγύη, θα παρεμποδίζεται η αντιλαϊκή πολιτική, θα δυναμώνει το κίνημα και η λαϊκή συμμαχία απέναντι στον κοινό εχθρό :τα μονοπώλια, το κράτος τους, την κυβέρνηση τους, το πολιτικό τους προσωπικό.
Με ανεβασμένο το ΚΚΕ, είναι σαφές και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών το μήνυμα εδώ και σ’ όλη την Ευρώπη, το «ΟΧΙ» στους φιλοπόλεμους και αντιδραστικούς σχεδιασμούς, η εναντίωση στις επιλογές του κεφαλαίου και στα οικοδόμημα του, την ΕΕ, το «ΝΑΙ» στην συγκρότηση του αντίπαλου δέους.
Με το ΚΚΕ ενισχυμένο, υπογραμμίζεται το δικαίωμα του λαού μας να επιλέξει αυτός το δρόμο ανάπτυξης που τον συμφέρει και η ρεαλιστική προοπτική και δυνατότητα να οργανώσει αλλιώς την παραγωγή των αγαθών, την οικονομία, την πολιτική ζωή και, γενικά, την κοινωνία, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με τον αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό, με πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό που θα εξειδικεύεται τοπικά, με εργατικό έλεγχο και λαϊκή συμμετοχή στα όργανα της λαϊκής εξουσίας. Για να ζήσουμε σαν άνθρωποι, σύμφωνα με τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου μας και τις μεγάλες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής. Γιατί δεν είμαστε «Ψωροκώσταινα», ούτε η Ελλάδα, ούτε η Πελοπόννησος, ούτε η Λακωνία.
…. Δύο λόγια και τις εκλογές για την τοπική κρατική διοίκηση, τις περιφερειακές και δημοτικές.
Η αναμέτρηση είναι ενιαία και η ψήφος από κάλπη σε κάλπη δεν πρέπει ν’ αλληλοακυρώνεται: η ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η αντιλαϊκή πολιτική, πρέπει να «μαυριστούν» σε όλες τις κάλπες.
Το ΚΚΕ στηρίζει και σας καλεί να ψηφίσετε μαζικά τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το γαρύφαλλο:
Στην Περιφέρεια: Νίκο Γόντικα, με αντιπεριφερειάρχη: Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλο.
Στην Σπάρτη: Δήμο Λεβεντάκη.
Στον Ευρώτα: Γιώργο Κοιλάκο.
Στην Μονεμβασία: Ελένη Αναγνωστοπούλου.
Στην Ανατολική Μάνη: Δημήτρη Συκουτρή.
Τα ψηφοδέλτια αυτά και οι επικεφαλής τους είναι διακριτά και δια γυμνού οφθαλμού ορατά απέναντι στην ΕΕ, στην επιχειρηματική κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα λένε καθαρά ποια διέξοδο προτείνουν και δεν υπόσχονται ότι και το σκύλο θα ταΐσουν και την πίτα θα κρατήσουν ολάκερη διακρίνονται για την ευαισθησία τους απέναντι σε διεκδικήσεις που αφορούν την λαϊκή πλειοψηφία και όχι έναν κύκλο συμφερόντων εγγυώνται ότι θα’ ναι μπροστά στη λαϊκή πάλη στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και στην αντίκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, ότι θα αντιπολιτεύονται όσα βλάπτουν το λαό, μέσα κι έξω από τα κρατικά συμβούλια έχουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στον αντιλαϊκό αυτό θεσμό και δεν λένε παραμύθια περί εκσυγχρονισμού του και ότι μπορεί τάχα να υπηρετεί όλους τους πολίτες, γενικά είναι πλήρως διαχωρισμένοι απ’ το αντιλαϊκό στρατόπεδο «έργω και λόγω» και, η ανιδιοτέλεια, είναι αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό όλων τους. Στις σημαίες τους και τις προτεραιότητες τους έχουν θέματα όπως, η προστασία των ανέργων, των φτωχών οικογενειών και των νέων ζευγαριών, η απαλλαγή του λαού απ’ τη φοροληστεία, με σταθερή εργασία για όλους, οι υποδομές και τα έργα που γίνονται για το λαό, οι κοινωνικές παροχές.
Στον αντίποδα ακριβώς βρίσκονται οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι, περιφερειακοί και δημοτικοί, των άλλων κομμάτων, επίσημοι και ανεπίσημοι, φανεροί και κρυφοί, άλλοι δήθεν υπερκομματικοί, άλλοι τάχα ανεξάρτητοι, ενωτικοί, αριστεροί(και δεν συμμαζεύονται). Πίσω τους είναι ανομολόγητα συμφέροντα κομματικά ή επιχειρηματικά αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες και υπολογισμοί.
Σ’ αυτόν τον αντίποδα και στο ίδιο αντικειμενικά στρατόπεδο, βρίσκεται όσον αφορά το Δήμο Σπάρτης και ο συνδυασμός του Βαλλιώτη – συνδυασμός του οποίου η σύνθεση και ο τρόπος συγκρότησης, οι διακηρύξεις, η φυσιογνωμία και η όλη συμπεριφορά, είναι σε πλήρη αρμονία μ την αφετηρία που έχει σχετικά με την ΕΕ, τον δρόμο ανάπτυξης, την κρατική διοίκηση. Δηλαδή, άμα έχει κανείς ως κύρια επιδίωξη τη διαχείριση μιας- από τη μάνα της- αντιλαϊκής γραμμής, τότε επιλέγει και την ανάλογη συντροφιά μέχρι κι από πού θα πάρει την ευχή αλλά κι εύκολα «βγαίνει από λόγο»- κι όσο για τις όποιες φιλολαϊκές θέσεις του έχουν απομείνει, κι αυτές, όπως έχει δείξει η πείρα από πολλές τέτοιες περιπτώσεις, πολύ σύντομα θα πάνε περίπατο, καθώς υπερτερούν οι άλλες δεσμεύσεις, ενώ, το όποιο αγωνιστικό παρελθόν δεν αρκεί καθώς, εδώ, το εισιτήριο δεν είναι κάτι σαν διαρκείας, αλλά θεωρείται και ανανεώνεται τακτικά, με βάσει τα σωστά κριτήρια.
Η πράξη έδειξε ότι πολύ σωστά η ΚΟ Λακωνίας του ΚΚΕ, στο ζήτημα υποψηφιότητας για το Δήμο Σπάρτης, συμπεριφέρθηκε σύμφωνα με τις αρχές του Κόμματος, και βάσει της πολιτικής του γραμμής. Και σε τέτοια σοβαρά ζητήματα κρίνονται οι πάντες.
Πραγματικός λοιπόν, αντίπαλος του κ. Αργειτάκου και της γραμμής ΕΕ – ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ στη Σπάρτη, δεν είναι άλλος, πλην της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του Δήμου Λεβεντάκη, του ψηφοδελτίου που συνδυάζει την πείρα της παλιότερης με το δυναμισμό της νεότερης γενιάς-και, μόνο, αυτό εκφράζει το ΚΚΕ και την πολιτική του.
Όλοι μας τώρα στη μάχη, σπίτι το σπίτι και άνθρωπο τον άνθρωπο, σ’ όλη την Λακωνία, με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ για την Ευρωβουλή, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τους δήμους του νομού!
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις