Πολλοί λένε ότι τα όνειρα είναι για τους νέους. Επειδή ήμουνα νιος και γέρασα, αλλά το όνειρό μου για την πόλη που γεννήθηκα , μεγάλωσα, εργάστηκα και δημιούργησα οικογένεια δεν έχει γίνει ακόμη πραγματικότητα, θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη αντάξια του ονόματός της. Μια Σπάρτη που θα τιμώ και θα με τιμά στα πέρατα της γης.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που θα μπορώ να δείχνω με υπερηφάνεια την αρχαία ζώσα ιστορία της, στους φιλόξενούμενούς της.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που οι πλατείες της δεν θα είναι τα αποπαίδια της κεντρικής πλατείας, αλλά θα είναι χώροι χαλάρωσης , ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που θα βλέπω και θα ακούω τα γάργαρα νερά του Ευρώτα.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που μπαίνοντας θα λέω: «Ναι εδώ είναι η πόλη του Λεωνίδα» και όχι μια εγκαταλειμένη βιομηχανική ζώνη.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που ο πολιτισμός θα έχει την έννοια της ψυχαγωγίας των ψυχών των παιδιών της και της νεολαίας της και όχι την υποκουλτούρα κάθε «επιχειρηματία διασκεδαστή».
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που τα παιδιά της θα αθλούνται σαν τους προγόνους τους και δεν θα εξασκούνται στα καλάμια του φρέντο σε «πολλά υποσχόμενα καφεστιατόριακλαμπσρτιπτιζάδικα. (Είναι δική μου λέξη γιατί έτσι έτσι θέλησαν πολλοί επιχειρηματίες του είδους).
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη , που θα μπορώ να περπατήσω στα πεζοδρόμια που φτιάχτηκαν για μένα και για σένα, χωρίς εμπόδια και να μυρίσω τα άνθη της νερατζιάς.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη με πολλούς πεζούς, πολλά ποδήλατα, λιγότερα αυτοκίνητα, μια Σπάρτη ήρεμη, ανθρώπινη.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που ο Δήμος της θα είναι δήμος όλων των πολιτών και θα εμπιστεύεται τις δράσεις του, σε άξιους νέους και γνώστες του κάθε αντικειμένου.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη με γούστο , καλαισθησία και όχι μια τσιμεντούπολη.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που να ανήκει στους πολίτες της και όχι σε μικρούς βαρώνους πολιτικάντηδες.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που δεν θα έχει σκουπίδια όχι επειδή θα είναι μαζεμένα και θα θάβονται λίγο έξω, αλλά γιατί θα έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά και οικολογικά.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη περιτριγυρισμένη από «ζωντανά χωριά», γιατί τα χωριά μας είναι η ανάσα μας, είναι το πράσινό μας, είναι τα νερά μας, είναι η πηγή της ζωής μας και της παράδοσής μας.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη με οικονομική αυτοτέλεια. Μια Σπάρτη που θα στηρίζει τις επιχειρήσεις της.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη με κοινωνικές υποδομές για τους μη έχοντες συμπολίτες μας.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που στο άκουσμά της το μυαλό θα πηγαίνει εδώ, στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας, και όχι στους 300 του Χόλυγουντ.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη με περισσότερο πράσινο από την Αθήνα, μια Σπάρτη που θα αναπνέω τον αέρα της φύσης.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη που μια μέρα θα δω όλα τα έργα ολοκληρωμένα. Δεν θέλω μια Σπάρτη συνεχές εργοτάξιο.
Ονειρεύομαι μια Σπάρτη εξωστρεφή, χωρίς μιζέρεια και μικροπολιτικά τερτίπια. Μια Σπάρτη που θα με σέβεται και θα τη σέβομαι. Μια Σπάρτη φτιαγμένη από αληθινούς ανθρώπους για τους ανθρώπους της.
Ονειρεύομαι….Ονειρεύομαι…αλλά θέλω να ξυπνήσω και να δω τα όνειρά μου να γίνονται πραγματικότητα.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς.
ΥΓ. Το όνειρό μου αυτό το αφήνω στα χέρια των υποψηφίων Δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Εύχομαι σε όλους κάθε επιτυχία και μια στερνή παράκληση: «Κάντε το όνειρό μου πραγματικότητα»!
Αντώνης Βλαχονικολός
Ένας πολίτης της Σπάρτης που δεν θα σταματήσει να ονειρεύεται….
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις