Γρηγοράκος: Θα είμαι υποψήφιος στη Λακωνία

Σημεία παρέμβασης Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας στην εκπομπή “Πρώτη Γραμμή” (ΣΚΑΪ)

Για τα τεκταινόμενα στην οικονομία της χώρας
Πρώτον, είναι πολύ υποκριτικό να έρχονται σήμερα οι κυβερνώντες, οι άνθρωποι οι οποίοι μας πολέμησαν λυσσαλέα και μας κατασυκοφάντησαν, μας καθύβρισαν, μας κυνήγησαν, μας πέταξαν πορτοκάλια, μας πέταξαν γιαούρτια, να λένε για το Ελληνικό, για τον ΟΛΠ, να λένε για όλες αυτές τις επενδύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σήμερα και είναι τιμητές αυτών των καταστάσεων. Αυτό είναι φοβερό.
Δεύτερον, στην Ελλάδα αυτή την στιγμή υπάρχουν 2.000.000 παιδιά κάτω των 18, 2.700.000 συνταξιούχοι, 800.000 δημόσιοι υπάλληλοι, 1.500.000 άνεργοι. Σύνολο 7.000.000 και επιπλέον 1.000.000 κάτω από το αφορολόγητο των 8.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι 2.000.000 πολίτες πρέπει να βγάλουν εισόδημα για 10.000.000 πολίτες. Δεν βγαίνει το “μαγαζί”. Τα προηγούμενα χρόνια εμείς προσπαθήσαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τις δικές μας προσπάθειες, δεν τις δεχόταν. Έβγαινε πάντα απέναντι. Εμείς όμως δεν πάμε σε αυτή την πολιτική του αρνητισμού που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τους λέμε πως, ό,τι είναι σωστό, εμείς θα το στηρίξουμε, για την Ελλάδα, για τη χώρα. Πρέπει να προχωρήσουμε, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι κάνει; Χάνει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Αυτό που είχε και το “κουνούσε”, άρχισε πια να το χάνει, διότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά που έλεγε. Έρχεται τώρα και προσπαθεί να κάνει κάτι που οι ίδιοι δεν το θέλουν. Έχουν τις ιδεοληψίες τους και γι’ αυτό έρχονται και το στηρίζουν με μισή καρδιά.

Για το ρόλο της αντιπολίτευσης στην πολιτική σταθερότητα και στην έξοδο της χώρας από την κρίση
Αυτή την στιγμή η Βουλή υπολειτουργεί. Δεν παράγει ούτε κοινοβουλευτικό έργο, ούτε πολιτικό έργο, ούτε υπάρχει κάποια πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Και εδώ έχει μεγάλες ευθύνες και η ίδια η αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση θα πρέπει να κινήσει “θεούς και δαίμονες” για να μπορέσει να βάλει τη χώρα στην κανονικότητα. Οφείλει να το κάνει αυτό και έχει τις απαραίτητες δυνάμεις. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να “πέφτει” και τον καλωσορίζουμε στην πραγματικότητα και στην κανονικότητα. Αρχίζουν τα πράγματα και ζορίζουν και υπάρχουν και άνθρωποι στο ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έχουν και λογική και μια ιστορία. Δεν μπορείς να τους τα αμφισβητήσεις όλα αυτά. Αμφισβητώ όμως μερικές ιδεοληψίες όπως αυτές που σχετίζονται με την προηγούμενη κουβέντα που είχατε για την Παιδεία.
Οφείλει η αντιπολίτευση αυτή την στιγμή να συζητήσει και να βρει τον τρόπο ούτως ώστε να επιβάλλει στην κυβέρνηση τους κανόνες του παιχνιδιού. Η αντιπολίτευση έχει ρόλο. Αν είναι η Νέα Δημοκρατία να έρθει και θα κάνει τα ίδια που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μην έρθει ποτέ. Οφείλει να τελειώνει με τον παλαιό κακό της εαυτό. Όπως και τα υπόλοιπα κόμματα που βρίσκονται στο χώρο του κέντρου. Κάποια στιγμή, οι δυνάμεις αυτές οι οποίες θέλουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, θα πρέπει να μιλήσουν και να αποφασίσουν ότι θα συμφωνήσουν πάνω σε δέκα πράγματα και θα τα κάνουν. Πρέπει να υπάρχει ένας μεταρρυθμιστικός λόγος, μια μεταρρυθμιστική συμμαχία.
Ο χώρος του κέντρου θα ανασυνταχθεί γιατί είναι πολιτικά απαραίτητος. Ο χώρος του μεταρρυθμιστικού κέντρου είναι απαραίτητος για την επιβίωση του πολιτικού συστήματος και της Ελλάδας.
Ο Κύριος Μητσοτάκης έχει μια συγκεκριμένη πολιτική και αυτή την στιγμή φαίνεται ότι αποδίδει διότι είναι 10 μονάδες μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Αλλά, αν συνεχίζει την σημερινή πολιτική και κάνει μια από τα ίδια με το ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτύχει. Εδώ μιλάμε για τη χώρα και πρέπει να δούμε τι χρειάζεται η χώρα. Όχι τι θέλουν ο κ. Μητσοτάκης, η κα. Γεννηματά, ο κ. Θεοδωράκης ή ο κ. Τσίπρας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε πραγματικά μια καλή εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και ο κ. Τσίπρας είχε κάνει στο παρελθόν πολύ καλές εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και δεν εφάρμοσε τίποτα από αυτά που έλεγε. Ο λαϊκισμός θα πρέπει να σταματήσει, είτε είναι μπλε, είτε είναι κόκκινος, είτε είναι πράσινος. Άρα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε εκ των προτέρων σε τι θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια και οφείλει η αντιπολίτευση τώρα -για μια προσεχή εκλογική αναμέτρηση- να αποφασίσει τι θα κάνει για τον ελληνικό λαό. Το “μαγαζί” δεν βγαίνει. Πρέπει να υπάρχει μια άλλη προσέγγιση του προβλήματος.

Για το πολιτικό του μέλλον
Δεν είμαι άνθρωπος του παρασκηνίου. Θα είμαι υποψήφιος στη Λακωνία. Δεν θα είμαι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ, εφόσον η κα. Γεννηματά θα είναι πρόεδρος. Πιστεύω όμως ότι δεν θα είναι.

Για τη διαμάχη σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα
Πιστεύω ότι ο ελληνικός πολιτισμός στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες. Πρώτον, στη φιλοσοφία και στην επιστήμη του, σε αυτά που έχει κληρονομήσει από την αρχαία φιλοσοφία, την αρχαιότητα και από όλους εκείνους τους ανθρώπους που έδωσαν τα φώτα τους σε όλο τον κόσμο και αυτό είναι αναμφισβήτητο. Δεύτερον, στη δημοκρατία. Τρίτον, στον αθλητισμό και τέταρτον, στη θρησκεία, στην ορθοδοξία. Θα πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι η θρησκεία είναι συστατικό του πολιτισμού μας. Θα πρέπει να είναι πάντα παρούσα αλλά θα πρέπει να υπάρχει μια αρχή που λέει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας ανήκει μόνο στην Πολιτεία. Και η ελληνική Πολιτεία θα αποφασίζει για τα θέματα αυτά όμως πάντα με συζήτηση. Θα πρέπει δηλαδή να είναι ανοιχτοί οι δίοδοι επικοινωνίας του υπουργού Παιδείας, της κυβέρνησης με την Ορθοδοξία. Γιατί και η Ορθοδοξία έχει προσφέρει πολλά και στην Ελλάδα και στον πολιτισμό. Και σήμερα έχει το δικό της ξεχωριστό και πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνία. Το θέμα δεν είναι: πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Εδώ τα πράγματα θα πρέπει να γίνουν μετά από συζητήσεις. Γιατί πρέπει να εκσυγχρονιστεί και η Εκκλησία, θα πρέπει να συμμετάσχει στη μεταρρύθμιση της κοινωνίας προς το καλύτερο, προς το δυτικό κόσμο. Αλλά, θα πρέπει να πάμε με βήματα σταθερά και αργά για να μπορούμε να τα αφομοιώσουμε όλοι. Η συζήτηση για το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας πρέπει να ανοιχτεί, αν θέλουμε η Ελλάδα να προχωρήσει σε μεταρρυθμιστικές τομές στα πλαίσια της κοινωνίας, της επιστήμης και του εκσυγχρονισμού του κράτους. Θα πρέπει αυτά να γίνουν. Πιστεύω ότι την επόμενη φορά, οποιαδήποτε κυβέρνηση έρθει, πρέπει να ετοιμαστεί από τώρα για τον διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας.