Πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
<<Χριστός Ἀνέστη>> ἀκούγεται χαρμόσυνα. Ναί, ἀλήθεια Χριστός Ἀνέστη. Αὐτός εἶναι ὁ πασχάλιος λόγος, ὁ λυτρωτικός λόγος πού μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ στήν Καινή Διαθήκη καί ἔχει διατυπωθεῖ στήν ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία ἀπό τίς Συνόδους καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Μυστηριακῶς, ὁ λόγος αὐτός βιοῦται στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, αἰῶνες τώρα, γιατί ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι ὁ οἰκοδομήσας Αὐτήν καί δέν νοεῖται χωριστά Χριστός καί Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό καί ὁ ἄμβων τῆς ὀρθόδοξης λατρείας εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἡμέρα τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀναστάντος καί ἐπιπρόσθετο σημεῖο τῆς ἀναγνωρίσεως εἶναι ἡ τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἔκτοτε ἡ Κυριακή ἡμέρα ἀποκτᾶ ἰδιαίτερο νόημα καί γι’ αὐτό ἔχει σχέση μέ τήν Κυριακή ἀργία.
Αὐτό τό ἱστορικό, πανευφρόσυνο καί ἔνδοξο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὀρθόδοξος πιστός τό ζεῖ καί τό ἑορτάζει ὡς βεβαίωση τῆς πίστεως καί ὡς ἄνοιγμα τῆς κεκλεισμένης ὁδοῦ τῆς αἰωνιότητας. Ὀρθότατα χαρακτηρίζεται ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως καί συνειδητά ψάλλει: <<Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια>>.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μεγαλύτερο γεγονός – ὡς θαῦμα θαυμάτων καί μυστήριο μυστηρίων – τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Εἶναι γεγονός σωτήριο, γεγονός χαρᾶς καί ἐλπίδας. Ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί εἶναι ζωντανός, ὂχι ἓνας νεκρός θεός ἀλλά ζῶν Θεός. Ἔτσι κατανικήθηκε τό κακό, ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος. Πραγματοποιήθηκε πλέον ἡ νίκη τοῦ ἀγαθοῦ καί ἡ ἀνάστασή μας.
Ἂν οἱ ἂνθρωποι τοῦ μίσους σταύρωσαν τόν Κύριον, Ἐκεῖνος ὃμως, ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς καί Νικητής τοῦ θανάτου, ἀναστήθηκε <<καί ζωήν ἐχαρίσατο πάσει τῇ οἰκουμένῃ>>. Ὡστόσο κακοί καί ἀσεβεῖς ἂνθρωποι ζήτησαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς Ἀναστάσεως νά Τόν ἀρνηθοῦν. Καί ἀργότερα Νέρωνες καί Διοκλητιανοί πού ἐμφανίστηκαν σέ κάθε ἐποχή μέ τό πῦρ καί τό ξίφος ὁδήγησαν τούς μαθητές τῆς Ἀναστάσεως στό μαρτύριο καί τό θάνατο. Ἂλλοι πάλι στό διάβα τῶν αἰώνων πολέμησαν τόν Ἀναστάντα μέ τό λόγο καί τήν πέννα, μέ τήν κακή τέχνη, μέ τήν συκοφαντία, τήν βλασφημία, τήν ὕβρη. Ἀκόμη καί σήμερα μέ πολλούς φανερούς ἢ κρυφούς τρόπους συνεχίζεται ἡ πολεμική κατά τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Οἱ σύγχρονοι ἀρνητές θέλουν τόν Χριστό νεκρό, θέλουν τήν Ἀνάσταση μῦθο, θέλουν νά τόν κλείσουν στόν τάφο. Ὃμως, ὃσο καί ἐάν φυσοῦν ἂνεμοι ἀθεΐας καί νεο-ορθολογισμοῦ, τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως δέν σβήνει. Τά κύματα τῆς ἀμφισβήτησης διαλύονται κάθε φορά πού ὁρμοῦν πάνω στό βράχο τῆς Πίστεως, στόν Ἀναστάντα. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί γνωρίζουν ὃτι ὁ Χριστός εἶναι <<Πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καί οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος Αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει>>. Δωρεοδότης ὁ Κύριος, προσφέρει τήν ἀληθινή ζωή, πού εἶναι ἡ ἀναστάσιμη ζωή, ἡ εὐφρόσυνος καί εἰρηνική.
Ἀνάσταση σημαίνει συγχώρηση τοῦ πλησίον, εἰρήνη στίς καρδιές μας, χαρά στή ζωή μας, ἀγάπη πρός ὃλους. Σημαίνει τήν ἐλευθερία ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τήν δυνατότητα ἐπανόδου μας στήν ὀμορφιά τοῦ Παραδείσου. Σηματοδοτεῖ τό ὃτι γινόμαστε ἂνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως, τῆς χαρᾶς καί τῆς νίκης.
Ναί, μποροῦμε καί ἐμεῖς νά γίνουμε ἂνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως. Ἀρκεῖ νά μή μείνουμε ψυχροί, ἀδιάφοροι, τυπικοί θεατές τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, ἀλλά νά τήν βιώσουμε ὃσο πιό πολύ γίνεται, ὑπαρξιακά καί συνειδητά. Τότε θά ἀρχίσουμε νά κατανοοῦμε μία ἂλλη νοηματοδότηση τῆς ζωῆς μας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Μετά πολλῶν ἀναστασίμων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μάνης Χρυσόστομος Γ’