Στον Ιερό ναό της Παναγίας Ναυπλίου τελέσθηκε η ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης και στο τέλος η χορωδία του ναού απάγγειλε το τροπάριο της Κασσιανής , λογίας και ποιήτριας του Βυζαντίου “Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει…”, τη Μεγάλη Τρίτη 11 Απριλίου 2023. Ο ιερός ναός της Παναγίας είναι ένας ιστορικός ναός της πόλης Ναυπλίου από την εποχή της ενετοκρατίας. Κάθε χρόνο το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης η χορωδία του ναού με την αρωγή μελών του Γυναικείου Φωνητικού Συνόλου Ναυπλίου « ΣΥΜΦΩΝΙΑ» και της Χορωδίας ΔΟΠΠΑΤ Ναυπλίου με τον Μαέστρο Θεοδόσης Αντωνιάδη, ψάλλουν το τροπάριο της Κασσιανής ,με μια μελωδία που συναρπάζει κάθε πιστό που βρίσκεται στον ναό και τον κάνει να ταξιδεύει νοερά. Η μοναχή Κασσιανή, ή Κασσία, ή Ικασία, γεννήθηκε περίπου στα 810 μ.Χ και συμμετείχε στην αντίσταση κατά των εικονομάχων. Η πένα της, που ήταν απαράμιλλη, συνέτεινε στο να επισκιαστούν οι σύγχρονές της υμνογράφοι- μελωδοί. Θεωρείται η πλέον επιφανής γυναίκα μελωδός στο Βυζάντιο.
Η Κασσιανή πριν γίνει μοναχή, ήταν ανάμεσα στις παρθένες ευγενικής καταγωγής που συνάντησε ο Θεόφιλος για να επιλέξει ανάμεσά τους την μέλλουσα σύζυγό του. «Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα» (από τη γυναίκα πηγάζουν τα κακά) της είπε ο αυτοκράτορας, έχοντας υπόψη του την Εύα. Εκείνη είχε άποψη και την είπε: «αλλ’ ως εκ γυναικός πηγάζει τα κρείτω» του απάντησε (αλλά και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλά) έχοντας στο νου της την Παναγία.
Αυτή όμως η πράγματι έξυπνη απάντηση χαρακτηρίσθηκε από τον Θεόφιλο ότι περιείχε και κάποια προπέτεια και επιπολαιότητα, οπότε έδωσε το μήλο στην επίσης ωραία, αλλά και σεμνή Θεοδώρα.
Η Κασσιανή απογοητεύθηκε από την αποτυχία της και πήρε την απόφαση να αποτραβηχτή από τον κόσμο και να μονάση. Έκτισε με δικά της χρήματα ένα μοναστήρι, που πήρε αργότερα το όνομά της, ντύθηκε το μοναχικό σχήμα και αφιερώθηκε στη λατρεία του Χριστού και στην ποίηση, συνδυάζοντας έτσι τη βαθειά ευσέβεια και την κλίση της στα γράμματα. Λέγεται μάλιστα ότι μετά την αποτυχία της είπε: «Επειδή δεν έγινα βασίλισσα του προσκαίρου τούτου κόσμου, θα γίνω υπήκοος της αιωνίας Βασιλείας του Χριστού».
Λέγεται ότι ο έρωτας του Θεόφιλου με την Κασσιανή δεν έσβησε ποτέ και υπάρχει ένας θρύλος σχετικός με το Τροπάριο: εκείνη ήταν στη μονή και το έγραφε, οπότε έμαθε ότι έρχεται ο βασιλιάς. Όταν άκουσε τα βήματά του, έφυγε, αφήνοντάς το μισοτελειωμένο.
Τότε εκείνος πήρε το φτερό, το βούτηξε στη μελάνη και έγραψε επάνω στο αναλόγιό της, συμπληρώνοντας το ποίημα: «ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη» (ενώ ήταν στον Παράδεισο η Εύα το δειλινό, άκουσε κρότο και κρύφτηκε από φόβο).
Εκείνη δεν διέγραψε τη φράση, αντίθετα συνέχισε και ολοκλήρωσε το έργο της.
ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,την σην αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.Οίμοι! λέγουσα, οτι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθηκαι κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,ψυχοσώστα Σωτήρ μου;Μη με την σην δούλην παρίδης,ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,σαν ένιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικάπριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:Αλίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθηκαι των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,ψυχοσώστη Σωτήρα μου;Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος.
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις