Καθημερινά, εκατοντάδες γυναίκες υφίστανται κακοποιητικές συμπεριφορές από τον σύζυγο, τον σύντροφο, τον πατέρα τους, τον γυιό τους, έναν άγνωστο που έτυχε να τις προσέξει. Μέσα στο σπίτι τους που δεν είναι ο αυτονόητος χώρος ασφάλειας και ηρεμίας ή έξω στον δρόμο, μπροστά σε όλο τον κόσμο, τις ακολουθούν απειλητικά, τις δέρνουν, τις βιάζουν, τις τιμωρούν, τις εκμεταλλεύονται, τις αιχμαλωτίζουν, τις διακινούν, τις εξυβρίζουν, τις δολοφονούν στυγνά. Όταν πονούν, όταν αγανακτούν, όταν λένε όχι, όταν απαιτούν το σεβασμό, όταν προσπαθήσουν να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό έλεγχο, οι κακοποιητές τους τις τιμωρούν θεωρώντας ώς αυτονόητο δικαίωμα τους (αδιαφορόντας για το αν οι πράξεις τους είναι και ποινικά κολάσιμες) να καταστρέψουν τη ζωή που δεν κατάφεραν να ελέγξουν.
Σ’αυτές τις γυναίκες, ακόμα και σε αυτές που δολοφονούνται, πέφτει το βάρος να αποδείξουν «τι έκαναν και προκάλεσαν την συμπεριφορά» , «γιατί δεν έφυγαν», «γιατί δεν καταλαβαίνουν οτι άντρας είναι και θα κάνει τα δικά του» ή οτι ο κακοποιητής τους «μπορεί να είναι ακόμα καλός πατέρας ».
Αντιλήψεις σαν κι αυτές είναι δυστυχώς εμπεδωμένες στην καθημερινότητά μας. Η τοξική αρρενοπότητα βρίσκει έδαφος στις πατριαρχικές συμβουλές των παππούδων μας, στις ελληνικές ταινίες και στα τραγούδια μιας αλλης εποχής, ενώ τα σεξιστικά σχόλια και τα μισογυνικά «αστεία» στο διαδίκτυο, στις παρέες, στο δημόσιο διάλογο, στο κοινοβούλιο ακόμα, δημιουργούν το υπόβαθρο της έμφυλης βίας, την κανονικοποιούν και την παραδίδουν δεδομένη και νομιμοποιημένη ως αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά.
Είναι ώρα πλέον να σκεφτεί ο καθένας και η κάθε μια από εμάς αν αντέχουμε να ζούμε δίπλα στους τοξικούς και τους απάνθρωπους. Αν επιτρέπουμε να βαφτίζεται ο βασανισμός μιας γυναίκας και η εκμηδένιση ενός ανθρώπου ατυχία, κακια στιγμή ή χαλασμένη φάση. Αν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κλείνει τα μάτια στην τραγωδία της διπλανής πόρτας, στα καθημερινά εγκλήματα κατά των γυναικών, που γίνονται δίπλα μας ή μέσα στο σπίτι μας. Αν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να δείχνουν ανθρωπιά, σεβασμό και αλληλεγγύη επιλεκτικά και να αφομοιώνουν ως αυτονόητους τους ρόλους του δυνατού και του αδύναμου ανάλογα με το φύλο τους.
Η δημόσια ορατότητα της Γυναικοκτονίας και των λοιπών κακοποιητικών συμπεριφορών, η ενίσχυση των δομών υποστήριξης από το κράτος, η ανάλογη της πράξης τιμωρία των κακοποιητών και των φονιάδων, η άμεση επέμβαση των αρχών και η απόλυτη διαφάνεια στην διαχείριση των καταγγελιών δεν πρέπει να είναι ζητούμενα. Ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία με αφετηρία τις αρχές της ριζοσπαστικής αριστεράς και τους διαχρονικούς αγώνες της για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στέκεται απέναντι σε ένα σύστημα που ενισχύει την κοινωνική απάθεια, τον εκφασισμό της καθημερινότητας και την
κανονικοποιήση των διακρίσεων. Ζητάμε ασφάλεια για όλους και για όλες, εκδημοκρατισμό των θεσμών, ξήλωμα θυλάκων συγκάλυψης και προστασίας των θυτών, προστασία των θυμάτων από περαιτέρω κακοποίηση και δημόσιο διασυρμό από ΜΜΕ που ενισχύουν το αφήγημα της υπαιτιότητας του θύματος, ενημέρωση και εκπαίδευση στα σχολεία, χρηματοδότηση δομών για γυναίκες, θυληκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που βιώνουν κακοποίηση ή απειλή. Στηρίζουμε στην πράξη το δικαίωμα της γυναίκας να διαχειρίζεται την ζωή της χωρίς φόβο. Λέμε και εμείς :« Αν χρειάζεσαι βοήθεια, είμαι εδώ».
Μαρία Πριφτάκη, μέλος της νομαρχιακής επιτροπής Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις