Η εποχή μας έχει γεμίσει φωτογραφίες. Δεν είναι κακό – η εικόνα έχει δύναμη. Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι αιρετοί μας, αυτοί που υποτίθεται εκλέγονται για να δώσουν λύσεις, να δρομολογήσουν έργα, να βελτιώσουν την καθημερινότητα του πολίτη, περιορίζονται στη «φωτογραφία της στιγμής».
–Σέλφι στα «έργα» – που είναι συνήθως μια πινακίδα με την ένδειξη «Εργασίες θα ξεκινήσουν σύντομα».
-Φωτογραφίες σε ημερίδες και συνέδρια, με φόντο power point και βαρετά λογύδρια, χωρίς καμία πρακτική κατάληξη.
-Πλάνα από εκδηλώσεις, με χαμόγελα, χειραψίες και χαρές, αλλά με μηδενικό αντίκρισμα για την τσέπη και την καθημερινότητα του πολίτη.
Κι όμως, οι πόλεις χρειάζονται δρόμους που δεν καταρρέουν στην πρώτη βροχή. Χρειάζονται υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης που δεν θυμίζουν δεκαετία ’60. Χρειάζονται δημόσιοι χώροι, συγκοινωνία, καθαριότητα, πραγματική μέριμνα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Αυτά είναι τα «έργα» για τα οποία εκλέγονται οι αιρετοί. Γιατί ο κόσμος δεν τους ψηφίζει για να γίνουν επαγγελματίες φωτομοντέλα δημοσίων σχέσεων, αλλά για να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Δυστυχώς, αυτό που εισπράττουμε είναι μια καλοστημένη βιτρίνα. Ουσία μηδέν. Επικοινωνία στο φουλ. Και φυσικά, η αγαπημένη τους φράση: «Η παρουσία μας στη σημερινή ημερίδα καταδεικνύει τη σημασία που δίνουμε…» – μόνο που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τι ακριβώς καταδείχθηκε, πέρα από το ότι… τράβηξαν άλλη μια φωτογραφία.
Και κάπως έτσι, αντί για δρόμους, έχουμε κορδέλες. Αντί για λύσεις, έχουμε δελτία Τύπου. Αντί για έργα, έχουμε άλμπουμ στο Facebook.
Τ.Κ.