Το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία που υποχρεώθηκε να υπογράψει η κυβέρνηση δεν είναι λίγοι αυτοί που αναφέρονται στο «κυβέρνηση πρώτη φορά Αριστερά» με τρόπο ειρωνικό και απαξιωτικό.
Σε αυτούς μπορεί κανείς να διακρίνει δύο βασικές κατηγορίες.
Η μία είναι οι κλασσικοί ακροδεξιοί και οι σοσιαλ-νεοφιλελεύθεροι βαστάζοι του Σαμαρο-Βενιζελικού καθεστώτος. Κατανοητή η προσπάθεια τους να αποδομήσουν τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ και τα πεπραγμένα της. Να υπερασπιστούν τη πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Η δεύτερη κατηγορία αποτελεί μία «από τ’ αριστερά» κριτική προερχόμενη από άτομα και συλλογικότητες εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσπάθεια απαξίωσης της κυβέρνησης και της συλλογικής της ηγεσίας σκοντάφτει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, σε μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο οποίος δείχνει μεγαλύτερη κατανόηση και υπομονή από τους κατακρίνοντες την. Προφανώς έχει τους λόγους του!
Για τη πρώτη κατηγορία κριτικής υπάρχει κατανόηση. Δεν θα περίμενε κανείς και κάτι διαφορετικό από τους κκ. Γεωργιάδη – Βορίδη – Λοβέρδο – Γρηγοράκο!
Όσο για τη δεύτερη κατηγορία, αυτή της εξ’ αριστερών κριτικής ας μου επιτραπούν ορισμένες παρατηρήσεις.
1. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την ανθρωπιστική κρίση (νόμος 4320/15), η υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων ποιος τα ψήφισε και τα υλοποιεί; Μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση;
2. Τα μέτρα όπως η ρύθμιση των 100 δόσεων, το ξεσκόνισμα των διαφόρων «λιστών», τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και του λαθροεμπορίου (έστω λίγα, έστω με σχετική καθυστέρηση), είναι πολιτικές μετάλλαξης της κυβέρνησης σε μνημονιακό υποκείμενο;
3. Η προσπάθεια ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και εξάρθρωσης της διαπλοκής των καναλαρχών με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο σε ποια κλίμακα «δεξιάς πολιτικής» εντάσσεται;
4. Η επαναπρόσληψη των απολυμένων του δημοσίου (καθαρίστριες – εκπαιδευτικοί) και η επαναλειτουργία της ΕΡΤ σε ποια κλίμακα «κωλοτούμπας» εντάσσονται;
Τα παραπάνω που αναφέρονται είναι ενδεικτικά και όχι όλα όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση.
Είναι ικανοποιητικά αλλά όχι αρκετά. Υπάρχουν μια σειρά από μέτρα και ενέργειες που θα έπρεπε να έχουν ήδη δρομολογηθεί. Αν και η ένταση των διαπραγματεύσεων και η κυβερνητική απειρία θα μπορούσαν να προβληθούν ως δικαιολογίες, δεν αρκούν για να δικαιολογηθεί η καθυστέρηση. Το ερώτημα όμως παραμένει. Όλα αυτά, θα υλοποιούνταν από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (άντε και με Ποταμίσιο συμπλήρωμα); Η δεν έχουν αξία για τον κόσμο της εργασίας;
Σχετικά με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου που υποχρεώθηκε να υπογράψει η κυβέρνηση, ορισμένες επισημάνσεις:
• Έχω τη γνώμη ότι δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε η σημασία του γεγονότος υπαγωγής του δημοσίου χρέους στο αγγλικό δίκαιο το οποίο υπέγραψε η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το 2012 και τις δεσμεύσεις στις οποίες υπέβαλε το ελληνικό κράτος.
• Η υπογραφείσα συμφωνία αποτελείται από τρία μέρη – ενότητες: Πρώτο, τα δημοσιονομικά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις, Δεύτερο το αναπτυξιακό πρόγραμμα των 35 δις. ευρώ, Τρίτο το γεγονός ότι «μπαίνει στο τραπέζι» για πρώτη φορά η μη βιωσιμότητα του χρέους και η αντιμετώπιση του .
• Η κριτική προς τη κυβέρνηση (εκ δεξιών και εξ’ αριστερών) επικεντρώνεται κυρίως στο πρώτο σκέλος και ως ένα βαθμό είναι κατανοητό. Επιβλήθηκε από τους δανειστές ένα πρόγραμμα αντικοινωνικό, υφεσιακό και εν πολλοίς ανερφάμοστο. Γιατί είναι σίγουρο ότι η αύξηση π.χ. των συντελεστών Φ.Π.Α. δεν θα αποφέρει επί πλέον έσοδα τη στιγμή που το πρόβλημα δεν ήταν οι χαμηλοί συντελεστές αλλά η εισπραξιμότητα του φόρου.
• Ταυτόχρονα προκαλεί εντύπωση το ότι οι εξ’ αριστερών κατακρίνοντες τη κυβέρνηση (από τους βαστάζους του Σαμαρο-Βενιζελισμού δεν θα περίμενε κανείς διαφορετική στάση) αποσιωπούν από τη κριτική τους για τη συμφωνία το δεύτερο και το τρίτο σκέλος. Συμφωνούν η διαφωνούν με αυτά; Εφ’ όσον υλοποιηθούν θα συμβάλουν στην επανεκκίνηση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, ναι η όχι;
Η σύντομη καταγραφή των παραπάνω απόψεων, κατά πρώτο δεν εξαντλούν το θέμα και δευτερευόντως, δεν έχουν στόχο να ωραιοποιήσουν μια δύσκολη κατάσταση, «λιβανίζοντας» τη κυβέρνηση. Επιδιώκει να σταθεί απέναντι στις ισοπεδωτικές λογικές που προβάλλονται και οι οποίες σε τελευταία ανάλυση δεν οδηγούν πουθενά.
Και γιατί αυτή η κυβέρνηση με κορμό τη ριζοσπαστική αριστερά μέσα σε αντίξοες συνθήκες παραμένει η για «Πρώτη φορά Αριστερά» διακυβέρνηση σε Ελλάδα και Ευρώπη!
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
Ακολουθήστε το FLYNEWS στο Google News και παρακολουθήστε όλες τις εξελίξεις